İstanbul 'a Gazel

Rüzgâr âşıktır sana, yıldızlar sana tutkun
İstanbul, ey İstanbul kendini söze bırak

Hasretinden gündüzü iple çekiyor güneş

Aya sorarsan, ona gece en iyi durak

Şüphesiz güzelliğin kentler içinde eşsiz

Mâzin bir çocuk kadar, bir sevgi kadar berrak

Yedi tepen yedi gül, açar kıymet bilene

Bizde takdir kalmamış; iklimlerimiz çorak

Bir semtin yok ki güzel olmasın bir şekilde

Ancak gönlümüz henüz anlamaktan çok ırak

Ne toprağına sahip çıktık ne de suyuna

Aramıza nereden girmişse hain firak

Yine de ey İstanbul özler seni bu şair

Kalbi kara olsa da, eli boş, gözü kurak