dünyanın çivisini çıkarsam mı diyorum
aklıma geldikçe
delireceğim ataletine hısımın akrabanın elinde coca cola
dostun, tanıdığın, iş arkadaşının
delireceğim ataletine sevgimin, öfkemin, bilgimin, cahilliğimin
gelişmişlik çanağında kaşıkladığım etiketler alnımda
delireceğim ataletine gören gözümün, işiten kulağımın…
bir lanetli asker sıkar kurşunu üç yaşında çocuğa işgal altında
mermi kahrolur bu vahşete alet olunca
ben sadece gözyaşımı sıkarım
çöp kutularını karıştırır bir ihtiyar
kediler ağıt yakar vefasız kaprisine zamanın
ben birbirine girmiş rüyalarımı karıştırırım
bir kadın çığlığı yırtar gökleri acının en acısından
artık dikiş tutmaz bu gök utancından bir daha
ben öfkeyle gazeteyi, pasaportu, kafa kağıdını yırtarım
aklıma geldikçe
rafa kaldırmak istiyorum yüreğimi
ya da çıkarsam artık tamamen diyorum
dünyanın çivisini
Yedi İklim, Sayı 335, Şubat 2018
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder