Veda

Veda bir göçmen kuş kanadı desem,

Belki yürek delen bir şaşkın mermi…

Veda faniliğin soyadı desem;

Ömür bir lahzadan fazla sürer mi?

Kimleri tanırım bilmem kaç yıldır,

Hepsi göz kırpacak kadar yer tutar.

Veda vakti gelmiş gönlünü kaldır;

Zaman alır seni yabana atar…

Her ayrılık bir dert, bir yeni düğüm:

Acep aranılan çocukluk mudur?

Veda beyaz hüzün, asıl gördüğüm:

Hayat gözyaşıymış, çare yok mudur?

Dağ

eteği başka halka, başka halkadır başı,
belli ki kendisine süs yapmıştır gümüşten.
koynunda toprak, çiçek, taş ve su arkadaşı;
heybeti sanki çıkmış masaldan veya düşten.

altında ince yollar bitmez tükenmez umut,
omzunda nefes alır gelen bilge fırtına...
ellerinde aldırmaz bir kelebek gibi mut;
dolaşır aklı gökte, özgürce, kana kana.

fakat o bile ürker insanın gizeminden,
med cezir gibi aysar gözlerinden kızların.
kim suyla deler taşı, sade su verip tenden
ve ışığını başka kim çeker yıldızların? ..